Gatunki komarów
Do najbardziej znanych gatunków komarów należą:
Komar brzęczący
bardzo pospolity w całej Europie. Długość ciała wynosi do 6 mm, barwę ma żółtobrunatną, z dwiema podłużnymi pręgami na grzbiecie, skrzydła błoniaste, przezroczyste. Należące do tego gatunku rasy różnią się tym, że jedne samice mogą składać jaja bez pobrania krwi, inne dopiero po jej pobraniu, niektóre żywią się tylko krwią ludzką, inne krwią zwierząt, a jeszcze inne piją krew ptaków. Samica składa jaja do różnych zbiorników wody stojącej: stawów, bajorek, jezior, rowów przydrożnych lub nawet gnojówek.
Po upływie 2-4 dni lęgną się larwy, które - zwisając głową w dół - oddychają wysuniętą nad powierzchnię wody rurką oddechową. Po kilku dniach przepoczwarczają się, a po następnych 2-4 dniach z poczwarek wychodzą dorosłe owady. W ciągu roku rozwija się 5-7 pokoleń.
Część zapłodnionych samic zimuje w piwnicach, w stajniach, oborach itp. i wychodzi na otwartą przestrzeń dopiero wiosną, szukając pożywienia i dogodnego miejsca na złożenie jaj.
Do tego samego gatunku należy tropikalny kuzyn naszego komara pospolitego, roznoszący zarazki groźnej i nieuleczalnej choroby, powodującej straszliwe zniekształcenia nóg - tzw. słoniowatość kończyn.
Komar widliszek
ma około 8 mm długości, a na jego błoniastych skrzydłach widać wyraźne brunatne plamki. Aby jaja samicy dojrzały, musi ona przed ich złożeniem pobrać krew, a do rozwoju larw i poczwarek potrzebna jest czysta, bogata w tlen woda. Samica składa więc jaja tylko do czystych zbiorników wodnych. Widliszki są komarami często spotykanymi na Mazurach, Warmii, na Suwalszczyźnie i w dorzeczu Biebrzy. Komary widliszki są nosicielami zarazków zimnicy, czyli malarii.
Komar egipski
nie spotykany w Europie, żyje w krajach tropikalnych i subtropikalnych. Jest mniejszy od poprzednio omówionych gatunków, ma około 4 mm długości, na grzbiecie wyraźny rysunek liry, a na czarnej głowie - 3 białe plamki. Jest aktywny całą dobę, szczególną agresywność wykazuje przed wschodem i zachodem słońca. Samice tego gatunku pobierają krew zarówno ludzką, jak i zwierzęcą. Larwie komara egipskiego wystarcza do rozwoju minimalna ilość wody - nawet tyle, ile zmieści się w dziupli drzewa lub w skalnej rozpadlinie. Rozwój owada trwa kilkanaście dni, w ciągu roku rodzi się kilka pokoleń. Komar ten jest nosicielem chorób tropikalnych, m.in. żółtej febry, dengi czy głośnego ostatnio wirusa zica.
Poza wspomnianymi chorobami komary przenoszą również wirusowe choroby układu nerwowego, a także tularemię. Z powodu ich dużej szkodliwości zwalczane są bardzo intensywnie w wielu krajach, dzięki czemu wyraźnie spadła zachorowalność na malarię, febrę itp.
